<img src="https://images.aposto.com/2021/8/0/1632016028753.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.65" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hz. Grant Morrison ve Mikel Janin’ın can verdiği Superman and the Authority’nin ikinci sayısı çıktı. İlk sayıda eski düşmanı yeni dostu Manchester Black’i bir takım toplaması için ikna eden Superman’i okurken bu sayıda Black ve Supes’ün takımı toplamasını izliyoruz. Takıma katılan karakterlerin hikayesini başka çizerlerden izliyoruz. Bu durum da hoş bir sürpriz oluyor bizim için. İnternetin toksik tarafından mültecilere, mental sağlıktan ikili ilişkilere dokuna dokuna giden bu sayı takımın büyük kısmını bize tanıtıyor. Janin’e ise çizer koltuğunda Fico Ossio, Evan Cagle ve Travel Foreman eşlik ediyor.İlk sayfalarda Supes ve Black ikilisinin keyifli atışmalarını izliyoruz. Sonrasında ise Metropolis’te John Henry Irons ve yeğeni Natasha Irons’ı görüyoruz. Bu iki Steel, John Henry’nin deneyinin ters tepmesiyle en büyük kabusumuza karşı savaşıyor. İnternet vücut buluyor. Metropolisi gerçek troller basıyor. Nat ise zırhını giyip savaşmaya başlıyor. Yeni Authority ekibinin 3. üyesiyle böyle tanışıyoruz. Oradan da Yemen’e geçiyor ve ilk Authority takımının en ünlü iki üyesiyle tanışıyoruz. DC evreninin ünlü evli çiftlerinden Apollo ve Midnighter’ı süper güçleri olan mülteci çocukların beynini kullanan bir terör örgütünün içinden geçerken izliyoruz. Zamanında Wildstorm için Batman ve Superman klonu olarak yaratılan ikilinin geçmişine Black’in “World’s Gayest” şakasıyla da gönderme yapılıyor ve Apollo’nun Superman hayranlığıyla biraz dalga geçiyor Hz. Morrison. İkiliyi ekibe kattıktan sonra bu sayıdaki son üye olan Enchantress’i saklandığı akıl hastanesinden çıkarmak için hep beraber gidiyorlar ve June Moone’un çektiği acılara bir yumrukla son veriyorlar. Ya da biz öyle sanıyoruz.İlk sayıyı yazarken ne kadar heyecanlı olduğumu fazlaca belirtmiştim. Tekrar aynı şeyleri söylemek pek istemiyorum. Seri harika ilerliyor ve kalitesinin düşeceğini de hiç zannetmiyorum. Hz. Morrison ve Janin döktürüyor. Takım tamamlanana kadar da onlara yardım edecek çizerlerin kim olacağını merakla bekliyorum. Yeni sayının çıkmasını iple çekiyorum ve sizin de hemen okumanızı bekliyorum ki konuşabilelim. Ne yapın ne edin bu seriye başlayın. İkili, 30 sene sonra “Vay be ne kitap yapmışlar.” diyeceğiniz bir işe imza atıyor. 30 sene beklemeyin. Hemen okuyun.Kapak: Mikel Janin

Grant Morrison & Mikel Janin

Superman and the Authority #2

<img src="https://images.aposto.com/2021/6/0/1627208112921.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.65" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kırmızı donlu oğlumuz yeni serisiyle karşımızda. Grant Morrison hazretleri ve Mikel Janin ise direksiyonun başında. Oğlumuz biraz yaşlanmış. Güçleri de yavaş yavaş azalıyor. Bu durumdan sıkılmış olacak ki kendine yeni ekip topluyor. Ekibe ilk kattığı kişi ise ezeli düşmanlarından Manchester Black. Dejenere süper kahraman ekibi The Elite’in pank lideri Black, niyeyse Supes’un ilk tercihi oluyor. Kendisinin pek The Authority ekibiyle pek işi olmasa da Grant Morrison’un vardır bir bildiği. Belki de biraz İngiliz karıştırayım araya demiş olabilir. Superman serilerine yeni bir statüko yaratacak bu seri DC’nin Kel abimize “Gel şu izci çocuğu biraz heyecanlı kıl.” demesiyle oluşmuş olabilir. Olmayabilir de. Ama muhtemelen öyle. Kellerin efendisi Green Lanternları canlandırdıktan sonra sıkılmış olacak ki “Niye olmasın.” demiş. Başlamış harika bir seri yazmaya. Yanına da benim son yıllardaki favori çizerlerimden Mikel Janin’i almış. Çok da iyi yapmış. Seri daha ilk sayıdan beni Superman okumaya heyecanlandırdı. Genelde bu çok olmuyor. Ama Cin Ali kitabının kapağında Grant Morrison ve Mikel Janin isimlerini görsem ne yapıyorsan bırakır kitabı okumaya başlarım öyle bir star gücü çünkü. Neyse artık kitaba geçelim çünkü beni salarsanız ben sabaha kadar Grant Morrison sevgimden bahsederim.Sayı 1963’te Supes ve Kennedy Beyaz Saray’da konuşurken açılıyor. Kennedy “Ölürsem kabrime gelme istemem, benden sonra Dünya’ya göz kulak ol yeter.” diyor. Supes ise “Tabi başkanım senin sözün bana emirdir.” diyor ve günümüze geçiyoruz. Manchester Black’in yaşadığı yere gidiyoruz bir de bakıyoruz aşağısı polis dolu. Baskına gelmişler. Black, Dünya çapında aranan bir süper kötü olduğu için çok da şaşılacak bir durum değil. Hemen “Ben İngilizim!!!” diye bağıran kıyafetlerini giyiyor ve polislerin karşısına çıkıyor. Black’ten gelecek telepatik saldırılara hazırlıklı gelen polis, Manchester Black’i adeta kevgire çeviriyor. Son anda gelen Superman “Tamam burdan sonrasını ben hallederim.” diyor ve Black ile birlikte Fortress of Solitude’a gidiyor. Kripton teknolojisi, Phantom Zone falan derken kevgire dönmüş Manchester Black’i insana geri döndüren Supes durumu açıklamaya başlıyor. Sona geldiğini, ona yardım edecek insanları toplamaya başladığını anlatsa da Manchester Black ikna olmuyor ve Trenchcoat’u ve Union Jack baskılı atletiyle Kuzey Kutbu’nda dolaşmaya çıkıyor(?). Tam o sırada Phantom Zone’dan kaçan kötü Kriptonlular Superman’i dövmeye başlıyor. Buna dayanamayan Black, geri dönüp herkesi haklıyor ve Supes’u kurtarıyor. Sonrasında ekibe katılmayı kabul ediyor ve sayı da aşağı yukarı böyle bitiyor.&nbsp;Manchester Black yıllardır Grant Morrison’un yazmasını beklediğim bir karakterdi. Sonunda bunu bu harika seride Authority ile birlikte görmek beni çok mutlu etti. Şimdiden Midnighter ve Black arasındaki atışmaları duyabiliyorum. Ama işin kötü tarafı bu seri sadece 4 sayılık. Oradan sonra ne olacak şu an tam bilmiyorum. Biraz araştırıp öğrenince size de söylerim. Kellerin efendisi tabi ki harika bir iş çıkarmış. Mikel Janin ise kalitesinden ödün vermiyor. Özellikle ilk sayfalardaki çizimlerine bayıldım. 60’lar estetiğini kendi çizgisine yedirmesi çok hoşuma gitti. Bu kitapla ilgili her şey harika. Hatta öyle ki seri bittiğinde modern bir klasik olması ihtimali olmaması ihtimalinden çok daha yüksek. O yüzden neyi sevip sevmediğinizin pek önemi yok. Bu kitabı okuyun.Kapak: Mikel Janin

Mikel Janin ile ilgili hikayeler